می گن از "چارلی چاپلین" پرسیدن خوشبختی چیه؟ جواب می ده: فاصله ی این بد بختی تا بد بختی بعدی!
وقتی این جمله رو می خونی، ممکنه اولش با خودت بگی عجب جمله ی جالبی! راست می گه ها! اما اگه یه ذره بیش تر دقت کنی می بینی یه حس بدی تو این جمله است. این حس که وضعیت غالب بر زندگی، بدبختیه... حس خوبی نیست.
وقتی این جمله رو می خونی، ممکنه اولش با خودت بگی عجب جمله ی جالبی! راست می گه ها! اما اگه یه ذره بیش تر دقت کنی می بینی یه حس بدی تو این جمله است. این حس که وضعیت غالب بر زندگی، بدبختیه... حس خوبی نیست.
همیشه یکی از بزرگ ترین ضد حالای دنیا اینه که درست زمانی که احساس خوشبختی می کنی، یه اتفاق بد میوفته. معمولا هم تاثیر این اتفاق ها تو ذهن آدم بیشتر از وقتیه که بعد از اتفاق های بد، همه چیز آروم میشه و اتفاق های خوب شروع می شن. واسه همینه وقتی ویلیام سیدنی پورتر زندگی رو معجون دردآوری از لبخند های زود گذرو انبوه غم و اندوه و سیلاب اشک و زاری، معرفی می کنه، آه می کشی و تو دلت می گی راست می گه.
خود من آدمیم که زیاد پیش میاد از زندگی بنالم. و همیشه با خودم فکر می کنم ما برای چی داریم زندگی می کنیم؟ چرا باید این قدر سختی بکشیم؟ کی می شه خیالمون راحت بشه که خوشبختیم؟
وقتی این جمله رو خوندم، به جواب سوالم رسیدم. در واقع میشه از این جمله این برداشت رو کرد که بدبختی،فاصله ی بین این خوشبختی تا خوشبختی بعدیه. به نظرم درست و منطقی میاد. زندگی پر از اتفاق های خوب و بده.اگه این طوری فکر کنیم، به این نتیجه می رسیم که وقتی همه چیز خوبه ، باید بدونیم که روز بدی هم در کاره که بعدا ضد حال نخوریم. و دقیقا به همین دلیل که روز بدی هم در کاره، باید سعی کنیم که نهایت لذت رو از این روزای خوب ببریم و حال رو غنیمت بشماریم. و وقتی نوبت به روزای بد زندگی رسید تو سیاه چاله ی غم و اندوه فرو نریم چون مطمئنا این نیز بگذرد.
خلاصه اینکه در آخر باید از چارلی چاپلین تشکر کنم و یه خدابیامرزی براش بفرستم که با جمله ی غم بار خودش دید من رو نسبت به زندگی مثبت کرد. البته این به این معنی نیست که من دیگه هرگز از زندگی نخواهم نالید و دیگه کسی نمی تونه نوشته ای گلایه آمیز از من نسبت به زندگی ببینه.هیچ ربطی نداره...
خود من آدمیم که زیاد پیش میاد از زندگی بنالم. و همیشه با خودم فکر می کنم ما برای چی داریم زندگی می کنیم؟ چرا باید این قدر سختی بکشیم؟ کی می شه خیالمون راحت بشه که خوشبختیم؟
وقتی این جمله رو خوندم، به جواب سوالم رسیدم. در واقع میشه از این جمله این برداشت رو کرد که بدبختی،فاصله ی بین این خوشبختی تا خوشبختی بعدیه. به نظرم درست و منطقی میاد. زندگی پر از اتفاق های خوب و بده.اگه این طوری فکر کنیم، به این نتیجه می رسیم که وقتی همه چیز خوبه ، باید بدونیم که روز بدی هم در کاره که بعدا ضد حال نخوریم. و دقیقا به همین دلیل که روز بدی هم در کاره، باید سعی کنیم که نهایت لذت رو از این روزای خوب ببریم و حال رو غنیمت بشماریم. و وقتی نوبت به روزای بد زندگی رسید تو سیاه چاله ی غم و اندوه فرو نریم چون مطمئنا این نیز بگذرد.
خلاصه اینکه در آخر باید از چارلی چاپلین تشکر کنم و یه خدابیامرزی براش بفرستم که با جمله ی غم بار خودش دید من رو نسبت به زندگی مثبت کرد. البته این به این معنی نیست که من دیگه هرگز از زندگی نخواهم نالید و دیگه کسی نمی تونه نوشته ای گلایه آمیز از من نسبت به زندگی ببینه.هیچ ربطی نداره...
۴ نظر:
afkare jalebi dari
gashtim nabud nagard nist!!(khoshbakhti ro migam!)
gashtim nabud,nagard nist!!!(khoshbakhti ro migama!!!)
man afkare manfio ghabool nadaram.adam bayad didesh mosbat bashe.
ارسال یک نظر